Talamini
Het project
In de zomer van 2016 las ik op Facebook een oproep van ijssalon Talamini in Enschede. Het luidde: ‘omdat wij onze twee garagedeuren onlangs hebben gestript, zoeken we een kunstenaar (m/v) die ze opnieuw wil voorzien van een mooie schildering.’
Op deze oproep reageerde ik, en enkele vrienden steunden mij met een ‘Like’. Toen ik terug was van vakantie, heb ik een voorstel uitgewerkt voor de twee deuren. De beide heren Talamini vonden mijn voorstel, samen met twee andere, erg in de smaak vallen. Uiteindelijk kozen ze mijn voorstel, en ik kon aan de slag. In september en oktober heb ik verf gehaald, en ben begonnen met de deuren in één kleur te schilderen. Digitaal bereidde ik de hele schildering voor. Met nog wat aanpassingen links en rechts ging ik aan de slag. Al gauw stond op de rechterdeur een dorpje, dat goede gelijkenis toont met ‘Vinigo di Cadore’ (ik zou het zelf niet weten, ik ken het alleen nog van foto’s). De familie Talamini komt uit dit dorpje in de Italiaanse Alpen. Er is zelfs, zo zag ik, een straat vernoemd naar ze. Aan de linkerkant heb ik een gelijkenis geschilderd van ‘opa Talamini’ – de vader van Talamini sr. die nu nog in de zaak staat. In de zaak kun je ook een zwart-wit-foto van hem bewonderen, naast zijn ijskar. Die ijskar heb ik met enige artistieke vrijheid nageschilderd.
De tijd
Ik ben in oktober begonnen, in een weekend. Omdat ik doordeweeks gewoon een baan in de IT heb, is schilderen op die dagen er niet bij. Rond de kersttijd heb ik het werk enkele weken neergelegd, omdat het te koud was, en te druk in de stad. In het nieuwe jaar ben ik weer vrolijk aan de slag gegaan. Het is niet gelukt om het kunstwerk tegelijk met de opening van de ijssalon, in maart 2017, af te krijgen, maar dat deert niet heel erg.
De uitrusting
Ik fietste elke keer met een grote, oude rugtas naar de stad. Deze rugtas was ooit mijn reistas op mijn eerste treinreizen door de Alpen. De tas is mijn metgezel geweest op een aantal uiterst vermoeiende, maar prachtige tochten. Aangezien ik recentelijk een nieuwe rugtas had gekocht, was deze beschikbaar voor een paar verfbussen. Tegen mijn zin in heeft de tas nu best wat roze en blauwe verfvlekken opgelopen, maar het zij zo. Ook mijn fleecejack heeft een paar vage vlekken opgelopen. De strepen op mijn spijkerbroek (die toch al oud was) gaan helaas niet meer weg. Dat hoeft ook niet. Ook op straat heb ik per ongeluk wat vlekjes achter gelaten, maar de regen wast gelukkig elke week wel weer wat weg. Wat echt opviel, heb ik weggeschrobd met een staalborsteltje.
Heidi
Ik ben van ’84, en ben in 2004 hier komen wonen. Ik heb één jaar aan de AKI gestudeerd, met focus op grafisch ontwerp en fotografie. In fotografie zag men mijn toekomst; daar zag ik hem niet. Ik ben Kunst en Techniek gaan doen aan het Saxion, en daar na 4 jaar met lof van afgestudeerd. Dat was dus de goede keus. Ik ben direct in de IT gaan werken als designer, e-mailspecialist, en tegenwoordig als programmeur. Rationeel programmeurs om me heen hebben is wel een must voor mij om gepassioneerd te werken!
In mijn vrije tijd heb ik ontzettend veel hobby’s, gewoon omdat ik aanpak wat ik leuk vind. Ik kan veel, dus doe ik dat allemaal net op een niveau waar het leuk blijft. Ik hoef er mijn geld niet mee te verdienen – zo ook niet met dit schilderwerk. Ik had voorheen wel wat dingen geschilderd – met name portretten – omdat mijn moeder een begaafd aquarelschilder is. Ik schilder liever met acrylverf. Dit is mijn grootste project tot nu toe. Ik ga niet nog eens zulke grote garagedeuren doen, tenzij ik echt iets veel abstracters schilder. Ik ben al wel gevraagd voor enkele andere, kleine schilderingen.
Foto’s
Hier moeten nog foto’s komen. Loop in tussentijd langs aan de Walstraat 20 in Enschede! Bijna elke week progressie, en op zater- en zondagen tussen 13:00 en 19:00 bij droog weer kans om mij zelf te zien schilderen!